مقاله : یادداشت یک هوادار چلسی / فرق خوزه و کارلو

اول از همه خواستم نظر خودمو بعد 14 سال طرفداریه ریال مادرید راجع به چند ساله اخیر این باشگاه بگم.

اگه قرار بشه استاد بردن تو کله دنیا رو معرفی کنیم فقط یه اسم باید یادمون بیاد اونم خوزه مورینیو هست. کسی که تحمله شکستو به هیچ وجه نداره و اخر بازی اگر نبرده باشن زیاد از تیمش تعریف نمیکنه یا از بازیکناش تشکر. کلا انگار حتی موقعی که میبره هم تیمش لیاقت اون برد رو نداشته چون معمولا بازیه تیمش چنگی به دل نمیزنه و به قوله تیری آنری “چلسیه همیشگی , میبرن در حالی که لیاقت بردنو ندارن “. اما اگه یه ذره دقیق تر نگاه کنیم میبینیم که شاید منظور از چلسی مورینیو هست چون این تخصصه اونه. هرجا که میره اون تیمو ماله خودش میکنه. کارایی میکنه که هر سرمربیی حتی بزرگترین ها تو دنیا جرات انجامشو ندارن. نیمکت نشین کردن اسطوره های یه باشگاه یا تغییر پست دادن به اون ها. مصاحبه های جنجالی , بازی های خسته کننده و رژه رفتن روی اعصاب هواداران حریف. همه و همه برای یه چیز:” بردن به هر قیمتی”.

اومدن یه همچین شخصی به ریالی که رسیدن به 1 چهارم لیگ قهرمانان و قهرمانیه لالیگا واسش شده بود یه رویا میتونست این رویا ها رو به حقیقت تبدیل کنه و این کارو کرد. بارسای پپ شده بود یه طلسم و به شخصه الکلاسیکو برام جذابیت زیادی نداشت شاید خوردنه 5 گل از این تیم آب پاکی بود به تمام آرزوهامون. ولی مورینیو ریال رو از رو زمین جمع کرد و راهه بردن بارسا رو به کله دنیا نشون داد. سلطه ی این تیمو از اسپانیا برداشت و ریال تا یک قدمیه دسیما برد. با انصاف اگه باشیم میبینیم که خوده مورینیو هم تو دسیما ساله بعد رفتنش نقش داشت. گرچه اگه تو ریال میموند هنوزم تو رویای قهرمانیه 10ام بودیم. به یه دلیل اونم چیزی که خوزه نداشتو انجلوتی داره: مدیریت بحران.

   یه ابرو بالا, یه ایرو پایین. اگه خوزه استاد بردنه باید گفت که کارلو استاد اعتماد به روش و سبکه بازیشه و مزد این اعتماد رو هم میگیره. آرامشه همیشگیه آنجلوتی و اعتقاد عمیقش به بازیکنان و نحوه ی بازیه تیمش و پافشاریش روی حرفا و تجربش باعث موفقیت این ایتالیایی شده. شاید اگه یه مربیه بی تجربه بود تا الان 10 بار زیر فشار ترکیب تیمشو عوض میکرد اما آنجلوتی هیچوقت این کارو نمیکنه چون بر خلافه خیلی دیگه از سرمربیا میدونه که داره چیکار میکنه.

یه نگاه به موقعی که کارلتو اومد به ریال بندازین. اوزیل یکی از ارکانه اصلیه کله تیم با کلی انتقاد از تصمیم پرز به دلیله فروشش به ارسنال رفت. رختکنه پرتنش و پر سروصدای اون موقع ریال رو تحویل گرفت اونم با یه بار سنگین رو دوشش:دسیما.

کارلو 11 بازیکنه اصلیشو آماده کرد رختکنو آروم کرد و روششه خودشه به بهترین شکل تو تیم پیاده کرد و بهترین سال تاریخ ریال مادرید رو با 4 جام رقم زد. خدا میدونه اگه اون باخت مضحک به سلتاویگو تو هفته های پایانی نبود, اگه پنالتی بچه گانه راموس رو نیمار نبود, اگه بی دلیل به سویا نمی باختیم الان خاطره یه 6 گانه رو داشتیم. ولی خب فوتباله دیگه…

تیم امسال کارلتو هم همینطور. یادمون نرفته چه قدر خدا خدا میکردیم که دیماریا و آلونسو از تیم نرن. اما رفتند تا دوباره آنجلوتی مجبور بشه تیمشو از نوع بسازه. سال جدید تیم جدید و باخت به سوسیداد و بعد به اتلتیکو و سرازیریه انتقادات و حملات به تیم آنجلوتی و جواب آنجلوتی 22 برد و رکورد اسپانیا و اروپا . الان نیمه نهایی لیگ قهرمانان و یک قدمیه بارسلونا واسه لالیگا. میدونید چرا؟ مدیریت بحران و استاد همیشگی کارلو آنجلوتی. اگه تیم این بشر به منجلاب هم بره باز یه قهرمان ازش میسازه چون به کارش اعتماد داره پس بهتره ما هم به کارش و بازیکنامون اعتماد داشته باشیم مثله سال قبل تا ثانیه اخر تا دقیقه 92:47 و سر راموس.

خوشحالم که این دوتا مربی رو ریال به خودش دید (البته مشکلاتمون با مورینیو بماند) چون این دوتا دورانه جدیدی رو به ریال تقدیم کردن و مدیونشون هستیم.( بازم میگم دردسرامون با مورینیو بماند و انتقاممون هم میگیریم تو زمین تو لیگ قهرمانان)

سرتونو درد آوردم در اخر hala madrid , viva madrid